www.logopeda.fora.pl
forum o terapii wad i zaburzeń mowy, czytania i pisania
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum www.logopeda.fora.pl Strona Główna
->
Wejdź i porozmawiaj
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Forum dla Każdego
----------------
Wejdź i porozmawiaj
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>logos</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 8:18, 01 Maj 2013<span class="gen"> </span> Temat postu: Chore dziecko też chce się bawić !</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Chore dziecko też chce się bawić ! <br /> <br />Poniższy materiał adresowany jest do rodziców, opiekunów, rodzeństwa i kolegów, którzy opiekują się chorym dzieckiem leżącym w łóżku lub unieruchomionym na pewien czas, a także dzieckiem, które mimo choroby może siedzieć, chodzić po pokoju i wychodzić na krótkie spacery. Moje porady adresuję także do rodziców dzieci w okresie rekonwalescencji, czyli już nie chorych, ale wymagających troskliwej opieki, zgodnie z zaleceniami lekarza. <br /> <br />Zabawa jest jedną z podstawowych działalności dziecka i jest niezbędnym czynnikiem prawidłowego jego rozwoju. Medycyna bardzo wysoko ocenia role zabawy w procesie leczenia dziecka. Uznaje ją jako jeden z ważniejszych czynników w terapii i rehabilitacji chorego dziecka. Nie jest to łatwe zadanie, gdyż chore dziecko jest zwykle nadmiernie pobudzone, przewrażliwione, płaczliwe, apatyczne, bierne, zahamowane w normalnych reakcjach, a przy tym cierpiące, np. z powodu kaszlu lub bólu pooperacyjnego. <br /> <br />Artykuł zawiera opisy tylko niektórych zabaw i zajęć dostosowanych do możliwości chorego dziecka bez podziału na kategorie wiekowe, gdyż bardzo często dzieci starsze w czasie choroby, chętnie bawią się zabawkami dla małych dzieci i czytają książki z wcześniejszego dzieciństwa. Pamiętać należy, że chore dziecko nie musi się bawić, ono powinno się cieszyć zabawą. Powinniśmy zapewnić dziecku nie tylko opiekę medyczną, lekarstwa, ale także zabawki, książki i możliwość korzystania z urządzeń multimedialnych. Radość z zabawy wpływa na lepsze samopoczucie i rzadziej występuje tu tzw. choroba szpitalna, która przejawia się zobojętnieniem i apatią. <br /> <br />Z punktu widzenia teorii osobowości, zabawa sprzyja rozwojowi umysłu, wyobraźni, zapobiega zwiotczeniu mięśni, poprawia krążenie krwi i dotlenia organizm. Służy także jako ujście dla nadmiaru energii, rozładowanie napięć i leków które, o ile nie zostaną rozładowane, powodują u dziecka większą nerwowość. <br /> <br />Rola zabawy w życiu dziecka jest ogromna. Poprzez zabawę dziecko przygotowuje się do dorosłego życia. Zabawa zaspokaja potrzeby aktywności i poznawania rzeczywistości, kształtuje i rozwija zmysły, wzbogaca wyobraźnię i życie uczuciowe, wpływa na rozwój społeczny. W zabawie kształtuje się i rozwija moralność, dzielność i przedsiębiorczość. Poprzez zabawę dziecko rozwija swoje myślenie, spostrzegawczość, pamięć, uwagę, orientację, wyobraźnię i inteligencję twórczą. <br /> <br />Są różne rodzaje zabaw, ale nas najbardziej interesują zabawy twórcze. Nazywane są one także zabawami tematycznymi, fikcyjnymi, iluzyjnymi, imaginacyjnymi, symulacyjnymi, zabawami w role, zabawami symbolicznymi. Cechą charakterystyczną tego rodzaju zabaw jest fakt używania przez dziecko przedmiotów w specjalnej funkcji. Klocek może raz być domkiem, innym razem samochodem, samolotem. Dziecko może także odgrywać role odzwierciedlające normalne życie - prace i zabawy ludzi dorosłych. Są to zabawy naśladowcze, odtwórcze, ale mogą mieć charakter badawczy, dydaktyczny, manipulacyjny i konstrukcyjny. <br /> <br />Dokonywanie rozmaitych doświadczeń poprzez rozkręcanie, rozbieranie i "psucie" nowych zabawek zaspokaja potrzeby poznawcze, a zwłaszcza ciekawość dziecka. Zabieranie zabawek i chowanie ich (za karę) nie jest rozwiązaniem właściwym. Korzystniej byłoby wspólnie z dzieckiem rozmontowywać je w celu poznania mechanizmu i wspólne je składać. <br /> <br />Całkowicie inne są zabawy dydaktyczne. Nie są one wynikiem swobodnej twórczości dziecka, ale zwykle są przygotowane, inspirowane i organizowane przez dorosłych. <br /> <br />Ale i one mogą mieć charakter twórczy. Możemy przy ich pomocy wzbogacić słownik dziecka, rozwinąć pamięć i wyobraźnię. <br /> <br />Celowo nie będę dokonywał klasyfikacji zabaw, gdyż w rzeczywistości są one ze sobą bardzo powiązane, a o tym, jak określamy zabawę, decyduje fakt, który z rodzajów w niej dominuje. <br /> <br />Jak się bawić? Zabawa wtedy jest atrakcyjna, gdy jej treść wzbudza w dziecku zainteresowanie, przykuwa uwagę, budzi chęć wzięcia w niej udziału, dostarcza radości i emocji. Zabawa musi być swobodna i nie wolno do niej zmuszać. Wybór tematu, dobór zabawek powinny zależeć od dziecka. Ale choremu dziecku zabawę trzeba zorganizować, czyli podsunąć temat i dostarczyć zabawkę. Udział w organizowaniu zabawy powinien być dyskretny, ale nie powinien sprawiać wrażenia zabawy z obowiązku. Dziecko w zabawie jest spontaniczne, prawdziwe i szczere i dorosły także powinien być prawdziwym uczestnikiem. <br /> <br />Serdeczną opieką należy otoczyć zabawę dziecka, która powstaje samorzutnie pod wpływem chęci naśladowania. Dziecko bardzo wcześnie zaczyna naśladować dorosłych. Tego typu zabawę obserwujemy już u dziecka półtorarocznego, które tuli lalkę, karmi ją, nosi na rękach lub wozi w wózku. Zabawy odtwórcze powstają bardzo wcześnie, ale największy ich rozwój przypada na okres przedszkolny i młodszy szkolny. Tematyka tych zabaw zmienia się z wiekiem dziecka i wzrostem jego doświadczeń, pod wpływem obejrzanych filmów i przeczytanych książek. Początkowo są to zabawy z użyciem małej liczby przedmiotów, jak karmienie, usypianie, a później gotowanie, zabawa samochodem, naśladowanie głosów, itp. <br /> <br />Dziecko w swojej zabawie wykorzystuje zabawki i przedmioty codziennego użytku, które mocą swojej wyobraźni przekształca w to, co mu do zabawy jest potrzebne, np. krzesło może być samochodem wyścigowym, czasem mostem, a przewrócone - sankami. Dziecko doskonale zdaje sobie sprawę, że to wszystko jest na niby. Wiele razy bawiłem się z wnuczką w "czary mary", także w czasie choroby. Pod wpływem rozmaitych magicznych słów, z kieszeni moich spodni, marynarek, udawało się jej wyczarowywać rozmaite przedmioty, słodycze i zabawki, które wcześniej tam powkładałem. Bardzo się ucieszyłem, kiedy wnuczka sama zaczęła chować po moich kieszeniach swoje zabawki po ty, by za je chwilę stamtąd z radością wyczarowywać. <br /> <br />Chore dziecko nie może być pozbawione możliwości organizowania sobie zabawy według własnego pomysłu. Jeżeli chore dziecko dobrze się bawi i chce się bawić dalej, a zabawę trzeba przerwać, wówczas odstawiamy zabawki na bok, aby mogło do niej powrócić - nawet w następnych dniach. Nigdy nie należy burzyć zabawy dziecka - to przecież jego praca. W przypadku, gdy dziecku żal zburzyć swoją pracę, trzeba uszanować jego prośbę, a zabawki posprzątać wtedy, kiedy zapomni o zabawie. <br /> <br />W czasie zabawy dziecko bardzo często mówi do siebie o tym, co robi. Słyszymy z ust dziecka powtarzanie naszych własnych słów. Widzimy, że zabawie przyjmuje ono na siebie dwie, a nieraz i trzy role. Obserwujmy zabawę naszego dziecko dyskretnie, ono bowiem nie lubi być obserwowane. Zabawa obserwowana przestaje być spontaniczna, staje się sztuczna lub dziecko w ogóle przestaje się bawić. Lepiej włączyć się do zabawy i przyjąć na siebie jedną z ról odgrywanych przez dziecko. <br /> <br />Nie wszystkie zabawy dzieci chorych są twórcze i intensywne. Od czego to zależy? Istnieje wiele takich czynników, m.in. cechy psychiczne i możliwości fizyczne dziecka, cechy wrodzone i nabyte doświadczenia, pewne utrwalone formy kontaktów z rówieśnikami, dotychczasowe wychowanie oraz warunki zabawy. Dziecko zdrowe i wypoczęte chętniej bawi się niż dziecko chore. U dzieci chorych zauważymy podobną prawidłowość, im dziecko zdrowsze, tym częściej, dłużej i chętniej bawi się. <br /> <br />Nie bez znaczenia jest atmosfera panująca w domu. Poczucie bezpieczeństwa, świadomość, że jest kochane i akceptowane - sprzyja lepszej zabawie. Nikomu tego nie życzę, ale choroba dziecka stwarza okazje do przeznaczenia przez rodziców i opiekunów znacznie więcej czasu na wspólne zabawy z dzieckiem i do nawiązania z nim serdecznego kontaktu. <br /> <br />Dziecko bawi się przy pomocy różnych przedmiotów wykonanych w celu pobudzenia twórczej aktywności, zdobywania doświadczeń, rozwoju wyobraźni i stopniowego opanowywania rzeczywistości. W sklepach można kupić wiele zabawek odpowiadających powyższym kryteriom, ale są też i takie, które mimo posiadania tzw. atestów nie powinny być używane do zabawy przez małe dzieci. <br /> <br />Dzieci powinny się bawić dobrymi zabawkami, czyli takimi, które uczą zaradności i samodzielności, powodują dobre samopoczucie oraz budzą zaufanie we własne siły. Dobra zabawka to taka, która ma odpowiedni kształt, kolor, wielkość, ciężar, a nawet... zapach. <br /> <br />Kupując zabawkę, należy zatem ocenić ją pod kątem przydatności. Często rodzice i krewni popadają w przesadę i dosłownie obsypują dziecko zabawkami. Rezultat? Po jakimś czasie dziecko zaczyna gubić się w tym bogactwie. Nawet drogie zabawki przestają być atrakcyjne, kiedy dziecko nie jest w stanie w pełni się nimi bawić. Źle jest, gdy dziecko ma więcej zabawek niż własnych pomysłów. Nadmiar zabawek zabija inicjatywę dziecka. <br /> <br />Na zakończenie rozważań na temat zabawek warto podkreślić, że bardzo duże wartości dydaktyczno-wychowawcze i twórcze mają zabawki wykonane samodzielnie przez dziecko lub przy pomocy dorosłych. Zabawka własnoręcznie wykonana posiada wnętrze i dziecko zna jej wszystkie tajemnice. Ulubione zabawki,w ręku chorego dziecka nabierają często znaczenia leczniczego. W pewnych sytuacjach zabawka dla ciężko chorego dziecka może stanowić magiczne źródło poczucia bezpieczeństwa, pozwoli dziecku zapomnieć o bolesnych i długich zabiegach leczniczych. <br /> <br />Wesołej zabawy !!! <br /> <br />Autor: Władysław Pitak - psychoteraputa rodzinny <br />Inspiracja: Irena Zgrychowa i Michał Bukowski <br /> <br /> <br />~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ <br />pobrano dnia 01.05.2013 ze strony: <br /> <a href="http://www.logos.pomorze.pl/relaks08" target="_blank">www.logos.pomorze.pl/relaks08</a></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>logos</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 8:14, 01 Maj 2013<span class="gen"> </span> Temat postu: RELAKSACJA wg WINTREBERTA dla DZIECI</span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">RELAKSACJA wg WINTREBERTA dla DZIECI <br /> <br />Jedną z metod zmierzających do zmniejszenia napięcia emocjonalnego u dzieci jest relaksacja mięśniowa. Opiera się ona na założeniu, że ciało i umysł tworzą niepodzielną całość. Jedność psychiczna wyraża się między innymi tym, że zaburzenia psychiczne i napięcie emocjonalne powodują zaburzenia równowagi neurohormonalnej i wpływają na wzrost napięcia mięśniowego. Doprowadzenie do rozluźnienia mięśni pozwala z kolei na uzyskanie zmniejszenia napięcia emocjonalnego. Tak więc relaksacja jest warunkiem prowadzenia wszelkich zabiegów psychoterapeutycznych. <br /> <br />RELAKSACJA wg WINTREBERTA - jest najczęściej stosowanym ćwiczeniem opracowanym przez tego znanego neuropsychiatrę dziecięcego. Metoda nie posługuje się sugestią, nie wymaga zdolności koncentracji umysłowej, co powoduje, że jest ona szczególnie przydatna w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, o słabej koncentracji uwagi, a przede wszystkim z dziećmi nerwicowymi. <br /> <br />Podczas relaksu dziecko leży wygodnie na leżance w zacisznym, nieco przyciemnionym pokoju. Z głośnika dyskretnie płynie łagodna muzyka. Terapeuta wykonuje na dziecku ruchy bierne zaczynając od dłoni ręki dominującej, poprzez przedramię, ramię, mięśnie barku, szyi do mięśni twarzy. Następnie rozluźnia w tej samej kolejności mięśnie drugiej ręki, potem kończyny dolnej, zaczynając od stopy poprzez podudzie, udo i kończąc na nodze dominującej. Ruchy relaksatora są powolne, monotonne i rytmiczne, wykonywane bez przerw, które mogłyby spowodować oczekiwanie dziecka na następny ruch, za zatem wzrost napięcia. <br /> <br />Dla uzyskania zwolnienia napięcia mięśniowego relaksator wykonuje w zakresie ruchów biernych obroty, huśtania, krążenia i bierne opuszczanie kończyn. Znaczenie ruchów biernych polega na osłabieniu napięcia mięśniowego, opanowaniu znajomości ciała, poprawie orientacji przestrzennej, lepszej koordynacji nerwowo - mięśniowej i wzrokowo - ruchowej. Dzieci po seansie są bardziej aktywne, wypoczęte i łatwiej koncentrują się na wykonaniu zadania. <br /> <br />A oto szczegółowy schemat relaksacji metodą Wintreberta : <br /> <br />1. Zwalnianie napięcia mięśni wiązadeł stawu nadgarstkowego górnej kończyny dominującej pod względem lateralizacji w płaszczyźnie strzałkowej, następnie - w płaszczyźnie poprzecznej. <br /> <br />2. Zwalnianie napięcia mięśni otaczających staw łokciowy, stosując najpierw ruchy bierne pronacji i supinacji, a następnie ruchy podnoszenia i opuszczania w płaszczyźnie pionowej przedramienia. <br /> <br />3. Wznosy i puszczanie całego ramienia, odwodzenie i przywodzenie go w płaszczyźnie poziomej. <br /> <br />4. Ruchy skrętów szyi w płaszczyźnie poprzecznej? przytrzymując głowę. <br /> <br />5. Ruchy masujące, muskające: mięśnie czoła od jego środka ku skroniom, mięśnie okrężne oczu, mięśnie otaczające usta. <br /> <br />6. Ponowne ruchy bierne na drugiej kończynie i dalej do punktu 5. <br /> <br />7. Zwalnianie napięcia po kolei wszystkich stawów kończyny dolnej, rozpoczynając od stawu skokowego, poprzez staw kolanowy, kończąc na stawie biodrowym. <br /> <br />8. W tej samej kolejności postępuje się ze zwalnianiem napięcia kończyny dolnej dominującej. <br /> <br />9. Przez minutę pozostawia się dziecko w zupełnym bezruchu. <br /> <br />10. Sprawdzanie stanu odprężenia przez unoszenie odcinków kończyn w rozmaitej kolejności. <br /> <br />11. Następnie dziecko unosi je czynnie i opuszcza biernie w tej samej kolejności, jak w pierwszej części, stale z zamkniętymi oczami. <br /> <br />12. Na zakończenie dziecko przybiera szereg pozycji od leżenia poprzez siedzenie do stania, pamiętając o uzyskaniu możliwie całkowitego rozkurczu mięśni w tych pozycjach., np. po zbliżeniu kolan jak najbliżej uszu należy wyrzucić stopy do przodu i opuścić je na posłanie pozostając z całkowitym rozluźnieniem mięśni. <br /> <br />Powyższe ćwiczenia można także realizować w zmodyfikowanej formie w ramach terapii grupowej, np. <br /> <br />1. Dzieci leżą na plecach na miękkich kocach, z zamkniętymi oczami, w pewnym oddaleniu od siebie. <br /> <br />2. Relaksator objaśnia, na czym polegają ruchy czynno - bierne. Przypomina, że każde dziecko leżąc bez ruchu, z rozluźnionymi mięśniami ma starać się nie myśleć o niczym w danej chwili, jak o zwolnieniu napięcia mięśni podnoszonej kończyny. <br /> <br />3. W razie potrzeby indywidualnie uczy prawidłowego unoszenia i bezwładnego opuszczania kolejnego odcinka relaksowanej kończyny w powolnym rytmicznym tempie. <br /> <br />Przedstawione wyżej schematy ćwiczeń relaksacyjnych powinny być realizowane w całym okresie terapii. Wprowadzają one bowiem odpowiedni nastrój, obniżają poziom napięcia emocjonalnego i są dobrym przygotowaniem do ćwiczeń oddechowych, głosowych i ruchowych. <br /> <br />Oprac: Władysław Pitak- logopeda <br /> <br />~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ <br />pobrano dnia 01.05.2013 ze strony: <br /> <a href="http://www.logos.pomorze.pl/relaks06" target="_blank">www.logos.pomorze.pl/relaks06</a></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj